upon getting home, i decide to check my email
and an email from a highschool friend came
so now m trippin on memories and was inspired to write in filipino,
para sa mga kaibigan nung panahon na simple pa ang buhay,
nung nagsisimula palang tayong hanapin ang ating indibidwalidad
ngayon may sarili nang mga buhay....
may mga pamilya...
napakarami na ng pinag daanan,
ngunit patuloy parin sa pagtuklas,
bumabangon sa bawat umagang darating.
kelan kaya tayo ulit magkikita kita?
miss ko na tayo.
inuman...
kantahan...
mga balik tanaw sa kahapon...
sa isang samahan na hindi mabubuag,
ng panahon o ng sinuman.
salamat sa inyo mga mare.
No comments:
Post a Comment